Rouw is een complex en diepgaand proces dat iedereen op een unieke manier ervaart. Het woord ‘verwerken’ impliceert vaak dat er een einde komt aan het verdriet, alsof het een taak is die voltooid kan worden. Echter, rouw is geen lineair proces dat simpelweg kan worden afgehandeld. Het is een voortdurende reis die een plek moet krijgen in het dagelijks leven.
Integreren en aanpassen
In plaats van ‘verwerken’, kunnen we beter spreken over ‘integreren’ of ‘een plek geven’. Deze termen erkennen dat het verlies altijd een deel van ons zal blijven. Het verdriet en de herinneringen aan de overledene verdwijnen niet, maar worden een onderdeel van wie we zijn. Dit proces van integratie kan helpen om het verlies op een gezonde manier te benaderen, zonder de druk om het ‘af te sluiten’.
Een ander begrip dat nuttig kan zijn, is ‘aanpassen’. Rouw dwingt ons om ons leven opnieuw in te richten en aan te passen aan een nieuwe realiteit zonder de geliefde persoon. Dit aanpassingsproces is dynamisch en kan variëren in intensiteit en vorm, afhankelijk van de omstandigheden en de persoon.
Het gebruik van termen zoals ‘integreren’ en ‘aanpassen’ kan ook helpen om de sociale verwachtingen rondom rouw te veranderen. In plaats van te verwachten dat iemand na een bepaalde tijd ‘over’ het verlies heen is, kunnen we begrip tonen voor het feit dat rouw een levenslang proces is. Dit kan leiden tot meer empathie en steun voor rouwenden, wat essentieel is voor hun welzijn. In onze Theekamer kan men altijd, ook als het ‘al zo lang geleden’ is, praten over verlieservaringen.
~Manu Keirse, Helpen bij verlies en verdriet
“Verdriet verwerk je niet. Gemis krijgt een plekje.
Je leert verdriet overleggen, je leert ermee omgaan.”
Herinneren en herdenken
Daarnaast kunnen we spreken over ‘herinneren’ en ‘herdenken’. Deze woorden benadrukken het belang van het blijven koesteren van de herinneringen aan de overledene. Herinneringen kunnen troost bieden en een bron van kracht zijn in moeilijke tijden. Door actief te herinneren en te herdenken, houden we de band met de overledene levend en geven we het verlies een blijvende plaats in ons leven. In onze activiteiten en workshops geven we hier op verschillende manieren ruimte voor; van het verwerken van dierbare stoffen en kleding tot het Troostschilderen.
Tot slot is het belangrijk om te erkennen dat rouw niet iets is dat ‘opgelost’ kan worden. Het is een natuurlijke reactie op verlies en een teken van de liefde en de band die we hadden met de overledene. Door het gebruik van termen die dit erkennen, kunnen we een gezondere en meer ondersteunende benadering van rouw bevorderen.
Het vermijden van het woord ‘verwerken’ en het omarmen van termen zoals ‘integreren’, ‘aanpassen’, ‘herinneren’ en ‘herdenken’ kan helpen om rouw op een meer realistische en ondersteunende manier te benaderen. Het verlies zal nooit volledig verdwijnen, maar het kan een waardevolle en blijvende plaats krijgen in ons dagelijks leven.